əski

1.

sif.

1. Keçmiş, köhnə. Əski adətlər. Əski qayda və ənənələr. Əski moda. Əski üsullarla işləmək olmaz. – Zeynal əski bir şkafı köndələn qoymaqla şüşəbəndi ikiyə bölmüş, açıq qalan yerinə də bir pərdə asmaqla Səlimi öz ailəsindən ayırmışdı. S. H.. Hər əski ənənə, hər əski adət; Məhəbbət, iztirab, gülüş, qiyafət: Məncə, bıqdırırdı bəşəri hər an. S. V.. // Köhnəlmiş, yıpranmış, xarab olmuş. Əski şeylər. Əski paltar. Əski bir bina.

2. Qədim, keçmiş dövrlərə aid. Bu yerlərin əski əhalisi. Ölmüş əski dillər. Əski dinlərin qalıqları. Əski abidələr. – Bu əski əfsanə gülünc olsa da; Qalmış əsrlərcə qoca yadigar. S. V..

3. Çoxdankı, köhnə. Əski dost. – <Nadir> bir cəhətdən də <Məcidin> gəlməsinə və əski yoldaşı ilə görüşməyinə şad idi. B. T.. Bu gün mən başqa bir dünyaya çıxdım; O əski, lap əski qərargahımdan. S. V..

4. Təcrübəli, qocaman. Əski müəllim. Əski usta. Əski həkim. – <Möhsünzadə> yenə Zeynalın vəziyyətinə girmək, ona bir az yardım etmək istəyirdi. Hər necə olsa o, əski bir işçi idi. S. H.. // Yaşlı. Əski adamdır, cavan görünməsinə baxma.

◊ Əski hamam, əski tas – heç bir şey dəyişməyib, köhnə halında qalmışdır. Əski hamamdır, əski tas, bəs yeni rənginiz hanı? Dinmə, danışma, yat, balam, sən deyən olmayıb hələ! M. Ə. S.. <Surxay Aydına:> Sənin isə düşündüyün fədəm-dəmə, istəklərin damdan-dama, etdiklərinə gəlincə, əski tas, əski hamam. C. C.. <Azər:> Artdıqca bilgilər, artır ehtiras; Heç fərqi yox – əski hamam, əski tas. H. C.. Əski qapı, əski daban – bax əski hamam, əski tas. Qəzetçi, molla yazığın ağzını lap ovuşdurub; İndi yazır əski qapı, əski dabanı birbəbir. C. C..

2.

bax əsgi.